Waarom beweging altijd expressie is en sport soms juist niet.

Ontdek waarom trouw blijven aan je lichaam soms betekent dat je de sportschool overslaat.

Soms treffen woorden me zo dat ik er letterlijk jeuk van krijg. Vaak betreft het een uitspraak die zo mainstream is geworden dat iedereen de waarheid ervan heeft aangenomen.  Maar mijn systeem geeft dan lijfelijk aan dat het niet klopt. 

Als voorbeeld breng ik een uitspraak te berde die ik twee weken geleden voorbij zag komen:

"Sport is een expressie van jezelf."

Boem, kriebel, jeuk en zelf lichte irritatie in mijn systeem. Nee zegt mijn lijf…onzin. En hoewel ik dan nog niet precies weet waarom, vertrouw ik mijn lijf dat nooit liegt. Dan ga ik op onderzoek uit. 

Dat begint bij het significante verschil tussen bewegen en sport. 

Beweging is wezenlijk. Beweging is wat het leven doet, wat je lichaam moet kunnen, ook zonder doel, plan of prestatie. Je adem. Je stromende bloed. Je pulserende bindweefsel. Alles in je lijf en leven beweegt, als vanzelf of door aanjagers. Je bent altijd in beweging, zelfs als je stilzit. Leven ís beweging. En beweging ís leven.

Sport daarentegen is één van de vormen waarin beweging zich kan manifesteren. Een vorm. Een afgesproken structuur. Een kader. Vaak onderhevig aan regels.

Sport kan een prachtige manier zijn om richting te geven, kracht op te bouwen, jezelf uit te dagen of plezier te maken. 

Je kan je ziel en zaligheid leggen in sport, er heel goed in zijn. Maar het blijft een bedachte vorm.

Je kan een sporter herkennen aan de manier waarop hij of zij beweegt. Maar alleen dat laatste komt van binnenuit. 

Ik ken ook mensen die nooit stilzitten en toch nooit aan sport doen. Zijn zij sportief? Nee, ze zijn bewegelijk.

Voel je het verschil?

En wat als de sport die je beoefent niet klopt, lukt of voelt als een mal die je niet past. Dan kan sport je frustreren of zelfs ongelukkig maken. Dan is het geen expressie, integendeel. 

Want expressie laat zich omschrijven als de vrije doorstroom van jouw unieke levensenergie door je lichaam en geest. Expressie dicteert dat vorm en inhoud moeiteloos uit jouw eigen essentie voortkomen. 

Moeiteloos. Uniek. Vrij.

Het door elkaar halen van de termen sport en bewegen zorgt voor verwarring en frustratie. Het ligt vaak ten grondslag aan de valse start van zóveel vrouwen bij hun ‘sport avonturen’: Ze voelen zich ontheemd in de sportschool, haken af in massale groepslessen, of worden horendol van zielloze muziek en het volume van de headset van de docent, om maar een paar voorbeelden te noemen.

Of ze komen er, vaak te laat, achter dat hun lijf gewoonweg (nog) niet meekan met een vorm omdat ze herstellen van ziekte, blessure of lange tijd van stilstand. En de juiste persoonlijke begeleiding ontbreekt. 

En dan zeggen ze: “Ik ben gewoon geen sporter.” En stoppen een poging zichzelf uit stilstand te halen.

En toch is er vaak iets dat ze drijft om het opnieuw te proberen. Want wat ze eigenlijk verlangen is: Bewegen. Bewegen op een manier die het lichaam wél kan, begrijpt en goed aanvoelt. Want het leven wil nu eenmaal bewegen. Dat is een stroom die komt van binnenuit. 

Beweging is een voorwaarden voor leven en voor het beoefenen van sport. 

Dus: "Bewegen is een expressie van jezelf."

Sport kan dat zijn maar is dat niet per definitie. Daarom reageerde mijn systeem met een dikke nee. Het gaat om één woord. Maar dat ene woord maakt een wereld van verschil. Het verzacht, en schept ruimte. En… maakt mijn systeem weer rustig.

Wat als je niet hoeft te sporten om trouw te zijn aan jezelf?

Wat is jouw unieke manier van bewegen? Ik ben benieuwd waar je op uitkomt. Laat je het me weten?